Seperti bayang.
Kau ada namun tak ada.
Amerta menyerta kini tertawa.
Kau palingkan
Hei...
Ada apa?
Tak siapkah tuk temu tanpa rasa.
Kau lupa!
Aksara tanpa kata.
Memulai dari rasa.
Memandang pun kini tiada.
Kau lupa!
Rasa yang kau cipta.
Kita pernah lintasi malam nan gulita.
Mengalir cipta rasa.
Awal kupikir kau beda.
Nyatanya?
Kepada wacana tanpa makna.
Aku tak minta.
Kau beri hanya kata.
Menutup mata
Malu kupendam pada semesta